Başlamadan önce şu başta veremediğim selamımı vereyim; Merhaba, ben Kedi Kendi. Evet evet yanlış duymadın, ismim Kendi. Bunun sebebi aslında biraz kendi hâlinde olmayı sevmem ile alakalı. Yani tabii ki de her kedi gibi ben de arkadaşlarımla gezerim, oynarım, yemek ararım, fare kovalarım ama çoğu zaman kendi hâlimde olurum ve bunu yapmayı çok severim. Hele de akşamları şöyle tek başıma sessizlikte Ay’ı izlemeye bayılırım. İşte yine bir gün Ay’ı izlerken Kedi Kendi olarak kendi kendime şöyle dedim: “Neden oraya gitmiyorum?”
Yok artık, bir kedi Ay’a nasıl gider diyorsan sen
kedileri daha tanımıyorsun demektir. Bizler kafamıza
koyduğumuzu mutlaka yaparız. Hatta patimizden
geleni ardımıza koymayız. Evet, neden oraya
gitmiyorum dediğimin ertesi günü, Ay’a ilk pati basan
kedi olmuştum bile. Bunu da bir gün, beraber hamsi
yerken tanıştığım Leylek Pırpır ile yaptım. Pırpır’a
beni Ay’a götürebilmesinin mümkün olup olmadığını
sorduğumda “Ne var ki istersen ayda bir bile götürürüm
seni Ay’a.” deyince hemen hazırlıklara başlamıştım bile.
Hazırlıkları bitirir bitirmez Pırpır ile Ay’a yolculuğa çıktık.
Saatler, hatta günler süren yolculuğun sonunda Ay’a iniş
yaptık. Pırpır daha önce de geldiği için hiç heyecanlı değildi.
Hatta hiç durmadı, hemen geri döndü. Ben ise Ay’a
ilk pati basan kedi olmanın heyecanı
ile akşama kadar gezdim,
dolaştım Ay’da
Akşam oldu hava kararmadı. Her yer aydınlık, her şey
güzeldi fakat bir sorun vardı. Daha doğrusu bir soru;
“Burada yiyecek bir şeyler var mı?”
İşte bu soruyu sorduğumda iş işten geçmişti. Üstelik Leylek
Pırpır’dan geri dönüş biletimi almayı da unutmuştum.
Yiyecek yemek de yoktu. Peki ne olacaktı şimdi?
Önce Ay’ı sonra yiyecek olmadığını keşfettiğimin ertesi
akşamı çaresizce beklerken bir ses duydum. İlk başta
açlıktan midemin gurultusu sandım ama değilmiş. Ay’a
gelen astronotlarmış. Beni görünce şaşırdılar, aç olduğumu
söyleyince hemen kendileri için getirdikleri sütten ikram
ettiler. Ardından onlara tüm olan biteni, burada mahsur
kaldığımı söyledim. Beni yanlarına aldılar ve beraber
Dünya’ya döndük.
Ay’a ilk pati basan kedi unvanını aldım ama bundan daha
ilginç bir şey vardı ki o da Ay’da ilk mahsur kalan kedi
olmamdı. Çünkü kediler genelde ağaçta mahsur kalır ve
itfaiye ile kurtarılırlar. Ben ise Ay’da mahsur kaldım ve uzay
aracı ile astronotlar tarafından kurtarıldım.
Dünya’da, yine her zamanki yerimde Ay’ı izlerken bu Ay
maceramı hatırlıyorum hep.
Kaynak: Diyanet Çocuk Dergisi, Kasım 2021/25
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder